20 فروردین ماه که می رسد هوا نیز دلش می گیره، به یاد 20 فرودین 72 که مردی از سلاله زهرایی در راه کارزار فرهنگی، برای نسل آینده در خاکهای رملی فکه ابتدا پای امانت داده شده را تحویل و بعد از اذن دخل جان ناقابل خود را تقدیم حضرت دوست کرد. آری روزی که آقا سید مرتضی پر کشید و رفت به عروج کهکشان .... و ما ماندیم و داغ غیبت این سید.
مردی که با اتمام جنگ، علی رقم خیلی ها که دفاع را کنار گذاشتند و رفتند دنبال کسب و کارشان، یکی دنبال سازندگی یکی دنبال کسب درآمد اقتصادی ، و.... ولی ایشان به ندای ولی خود دفاع را کنار نگذاشت و با قلم و زبان و دوربینش دفاع را برایی نسلهای آینده که بی خبر از جنگ می ماندند، ادامه راه داد و مزدش را نیز گرفت .
آری فکه مردی را از ما گرفت که در 1326 کوچه های حرم حضرت عبدالعظیم حسنی قدم به این جهان گذاشت و درر سال 1358 بدون توجه به مدرک تحصیلی اش ،با مدرک کارشناسی ارشد معماری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران را خدمت به مردم محروم را پیشه کار خود کرد و بعد از پیروزی غیور مردان ایران اسلامی در عملیات والفجر 8 و فتح فاو مجموعه روایت فتح را آغاز کرد و در سال 70 نیز موسسه فرهنگی روایت فتح را به فرمان امام خامنه ای راه اندازی کرد. و سرانجامش در تهیه مستندی در قتلگاه فکه در روز جمعه 20 فروردین ماه 72 به نام معشوقش رقم خود و عاشورا گذشت وعاشورا باقی ماند .
اما ما چه کردیم؟، اصحاب قلم چه کردند؟ و.... چه کردند و چه کردیم؟ گروهی ادعا و رجز خوانی و سوابق را به رخ دیگران کشیدیم و گروهی همچون جانبازان شیمیائی و قطع نخاعی و... برای .... خون دل می خورند بدون اینکه کسی دم برآورد و یادیی کند.
جهت شادی روح شهید آوینی و یزدان پرست و همه شهدای مظلوم و شهدای زنده مظلوم ، صلوات
لیست کل یادداشت های این وبلاگ :
